ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮೂಲ – ಮೇರಿಯಂ ಗಾರಿಬನ್
ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ – ಮೋಹನ್ ಮೂರ್ತಿ ಮಾ. ಕೆಂ.
[ಈ ಲೇಖನದ ಮೊದಲನೇ ಭಾಗಕ್ಕಾಗಿ - ಅರಿವಿನ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಸಿದ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ - ಭಾಗ ೧]
ಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯಿಂದ ವಿಪರೀತ ಮುಜುಗರವೆನಿಸಿತು. ಹ್ಹೆ ಹ್ಹೆ ಎಂದು ನಗುತ್ತಾ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದೆ. ಮಳ್ಳಿಯಂತೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡುತ್ತೇನೆ.
ಅರೇ, ಎಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲೇನು ನಡೆದೇ ಇಲ್ಲವಂತೆ ಅವರ ಸ್ಕೇಟ್ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಬಾರಿ ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ / ಗಮನಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೇವೆ. ನಾನಂತೂ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಯುವಕರೂ ನನ್ನನ್ನೇ ಗಮನಿಸುತ್ತಾ, ನಾನು ಬಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಗೇಲಿ ಮಾಡಿ, ಯುವತಿಯೊಬ್ಬಳು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಲು ಬಂದಿರುವುದನ್ನು ಅಪಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿ ನಗುತ್ತಾರೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದೇ ಬೇರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಸರ್ಕಸ್ ಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾ ಅವರದ್ದೇ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು.
ವೇಗ ಮತ್ತು ಒತ್ತಡದ ಶೈಲಿಯ ಈ ಆಧುನಿಕ ದಿನಮಾನದಲ್ಲಿ ’ತುಂಬಾ ಬೇಗ ಹೊಸ ವಿದ್ಯೆ / ಕಲೆಯನ್ನು ಕಲಿತು’ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ನಾವು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ನಾವು ಹೊಸ ಕಲೆಯೊಂದನ್ನು ಕಲಿತದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಅದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ನಾವು ಮಾಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ನಾವು ಕಲಿತ ಕಲೆಗಿಂತ ಅದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಮಾಡುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸಬೇಕು. ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡಿಗರನ್ನು ಸೋಮಾರಿಗಳು, ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅದನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿ, ಓದಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ನನಗೆ ಇದು ಎಂತಹ ಅಪ್ಪಟ ಸುಳ್ಳೆಂದು ನಾನು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ ತಿಳಿಯಿತು. ಅವರ ಹಾರಾಟದ ಕಲೆಯೆಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಲಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸತತ ಪ್ರಯತ್ನ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ ಅತ್ಯಗತ್ಯವೆಂದು ಮನದಟ್ಟಾಯಿತು. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಎಂತಹ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಕ್ರೀಡೆಯೆಂದರೆ, ಅದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದವರೆಲ್ಲಾ ಬಿದ್ದು ಮೈಕೈ ತರಚಿಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ ಗ್ರಹಚಾರ ಕೆಟ್ಟರೆ ನನ್ನಂತೆ ಮೂಳೆ ಮುರಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಶತ:ಸಿದ್ಧ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿಯೂ ಸತತ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿತವರನ್ನು ಸೋಮಾರಿಗಳೆಂದು ಕರೆದರೆ ಒಪ್ಪಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ನಾನು ಹೊಸದಾಗಿ ಭೇಟಿಯಾದ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡಿಗರೆಲ್ಲಾ, ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲು ಹೋಗಿ, ಬಿದ್ದು ಮೈಕೈಗೆ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನರಳುವವರೇ! ಆದರೂ ಅವರ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಡೆಗಿನ ಪ್ರೀತಿ ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಈ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಅವರನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಲಿಯಬೇಕು ಅಥವಾ ಜನ್ಮದತ್ತವಾಗಿ ಬರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯೇ ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಶತ್ರು. ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಹೊಸದೇನನ್ನೂ ಕಲಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ ಬೇಡುವ ಯಾವ ಹೊಸ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕಲಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಈಗಷ್ಟೆ ಟೆನ್ನಿಸ್ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ, ನಾನು ರೋಜರ್ ಫೆಡರರ್ ನಂತೆ ಟೆನ್ನಿಸ್ ಆಡಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡರೆ ಸಾಧ್ಯವೇ? ನನ್ನ ವಿಷಯವನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ನಾನು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶವೇ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಮಗುವನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ಒಂದು ಹಂತದಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯವರು ಇವಳಿಗೆ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಬರೋದೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವುದನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೆ. ಹಾಗೇನಾದರೂ ನಾನು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದರೆ ಅದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಾಲಿಶ ನಿರ್ಧಾರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾವುದೇ ಹೊಸ ವಿದ್ಯೆ / ಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಡಲು ಗೊತ್ತು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಾವು ಅದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಮಾಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಹತ್ವದ್ದು. ಈ ಬೇರೆಯವರು ಏನೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆಯಿದೆಯಲ್ಲ ಅದು ಅತ್ಯಂತ ಮೂರ್ಖತನದ ಯೋಚನೆ ಹಾಗೆಯೇ ಇದು ಬಹಳ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ನಾವು ಹೊಸತೇನನ್ನಾದರೂ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕಿರುವ ದೊಡ್ಡ ಅಡಚಣೆ ಈ ಬೇರೆಯವರು ಏನೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಯೋಚನೆ. ಸದ್ಯ ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಬಲಿಪಶುವಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಈಗ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವೇ ಆಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡಿಗರು ಬಳಸುವ ಅವರಿಗಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾದ ಪದಪುಂಜಗಳನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ. ನಗರದ ಬೀದಿಗಳನ್ನು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಸುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರವನ್ನು ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನನಗೆ ಹಲವು ಮಂದಿ ಹೊಸ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ತುಂಬಿದೆ.
ನನಗೆ ಈಗ ಇಪ್ಪತ್ತಮೂರು ವರ್ಷ. ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರೆ ಅಗಾಧವಾದ ಜೀವನ ನನ್ನ ಮುಂದಿದೆ. ಸಾಯುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ “ಅಯ್ಯೋ ನಾನು ಅದನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕಿತ್ತು, ಇನ್ನೇನನ್ನೋ ಕಲಿಯಬೇಕಿತ್ತು, ಯಾರೋ ಏನೋ ಅಂದುಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಇನ್ನಾವುದೋ ಮುಜುಗರ / ಸಂಕೋಚದಿಂದ ಯಾವುದನ್ನೋ ನಾನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ” ಎನ್ನುವ ಹಳಹಳಿ ನನಗೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡನ್ನೇ ಕಲಿಯಬೇಕೆಂದೇನು ಇಲ್ಲ. ಸಂಗೀತ, ಯಾವುದಾದರೂ ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯ, ಸೈಕಲ್, ಸ್ಕೂಟರ್, ನೆಟ್ಟಿಂಗ್, ಪೇಂಟಿಂಗ್ ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಬಳಿಯೂ ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯದರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕೆಂದಿರುವ ವಿಷಯಗಳ ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿಯೇ ಇರಬಹುದು. ಅವುಗಳಲ್ಲೇ ಒಂದನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರಾಯಿತು. ನಿಮ್ಮ ಕಲಿಕೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ವಯಸ್ಸಾಗಲೀ, ನೀವು ಗಂಡು ಅಥವಾ ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹಗಳಾಗಲೀ, ಯಾರು ಏನೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯಾಗಲಿ ಆಡ್ಡಿಯಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ಹೊಸದೇನನ್ನೋ ಕಲಿಯುವ ಖುಷಿಯ ಜೊತೆಗೆ ನಿರಂತರ ಕಲಿಕೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ ಈ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವೇ ನೀವು ಹೊಸದೇನನ್ನಾದರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುತ್ತದೆ.. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನೇ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ನೀವು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದ ಹೊಸ ಸಾಹಸಗಳು ಆತ್ಮ ಸಂತೋಷವನ್ನು ನೀಡುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸಂದೇಹವೂ ಇಲ್ಲ.
(ಮುಗಿಯಿತು)
ನಮಗನಿಸಿದ್ದನ್ನು ಮಾಡಲು ವಯಸ್ಸಿನ ಅಂತರವಿಲ್ಲ. ಬೇರೆಯವರ ಮಾತಿಗೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿಲ್ಲ. ಹೊಸ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಲೇಖನ ನಮ್ಮನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವಂತಿದೆ.
ReplyDelete