ಅರಿವಿನ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಸಿದ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ - ಭಾಗ ೧

ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮೂಲ – ಮೇರಿಯಂ ಗಾರಿಬನ್

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ – ಮೋಹನ್ ಮೂರ್ತಿ ಮಾ. ಕೆಂ.

(ಮೇರಿಯಂ ಗಾರಿಬನ್ ಇರಾನ್ ಮೂಲದ ಅಮೆರಿಕದ ಹವ್ಯಾಸೀ ಬರಹಗಾರ್ತಿ. ಅವರ ಪೋಷಕರು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಇರಾನ್ ತ್ಯಜಿಸಿ ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಮೇರಿಯಂ ಅಮೆರಿಕದ ಖಾಸಾಗಿ ಕಂಪೆನಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದು, ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರೇತರ ಸಂಘ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಏಡ್ಸ್ ಪೀಡಿತ ಹಾಗೂ ಬಡತನ ರೇಖೆಗಿಂತ ಕೆಳಗಿರುವ ಮಕ್ಕಳ ಆರೋಗ್ಯ ಹಾಗೂ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆಗಾಗ್ಗೆ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಬರಹಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸುವುದು ಅವರ ಹವ್ಯಾಸ. ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಅವರು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗಿನ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ.)

ಚಿತ್ರ ಮೂಲ : ವಿಕಿಪೀಡಿಯ

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವ ನನ್ನ ಹೊಸ ಹವ್ಯಾಸವನ್ನು ಕಂಡ ಜನಗಳ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಉತ್ತೇಜನಕಾರಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಷಯ ತಿಳಿದ ಕೆಲವರು ಅಯ್ಯೋ ಪಾಪ ಎಂದು ಕನಿಕರ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರೆ, ಕೆಲವರಿಗೆ ಇದೇನು ಬಂತು ಇವಳಿಗೆ ಎಂಬ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಅರೇ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಜನ ಈಗೆಲ್ಲಾ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರಾ ಎಂದು ನಿಮಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಬಹುದು. ಬಹುಶ: ಹತ್ತು ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಜನ ಸಹಜವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೋ ಏನೋ? ಇಪ್ಪತ್ತ ಮೂರು ವರ್ಷದ ಯುವತಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಪದೇ ಪದೇ ಬಿದ್ದು ಕೈಕಾಲು ತರಚಿ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಈ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಏನು ಬಂತಪ್ಪ ಈ ಹುಡುಗಿಗೆ ಎಂದು ಜನಗಳು ಕನಿಕರ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸದೇ ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಿಯಾರು?

ಇದೇನು ಹೊಸ ಅವತಾರ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೆ ಸರಳವಾಗಿ, ಹೊಸದಾಗಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕಲಿಯಬೇಕೆಂದು ಇದನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು ಅಥವಾ ವಿಷಯವನ್ನು ರೋಚಕವಾಗಿಸಲು ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂದ ಕಡಿದುಕೊಂಡೆ (breakup), ಆ ದು:ಖದಿಂದ ಆಚೆ ಬರಲು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇವೆರಡೂ ಸತ್ಯವಲ್ಲ. ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂದ ಕಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದು ನಿಜವಾದರೂ ಆ ದು:ಖವನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿತು ಕಡೆಗೆ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದ ಅಪ್ರತಿಮ ಸ್ಕೇಟರ್ ಆಗುವುದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಜೀವನವೇನು ಹಾಲಿವುಡ್ ಚಲನಚಿತ್ರವಲ್ಲ.

ಸರಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಗಿದು ವೃತ್ತಿ ಜೀವನ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲು ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್ ಗೆ ತೆರಳುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಮುರಿದು ಬಿತ್ತು. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಸಂಬಂಧ ನಿಭಾಯಿಸಬೇಕಾದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳು ಮಠ ಸೇರಿದವು. ಕೆಲಸದ ಕಾರಣದಿಂದ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೂ ದೊರೆಯಿತು. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಗೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು? ಈ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಿಯೇ ನನ್ನ ಬಳಿ ಇತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವಿಕೆಗೆ ಮೊದಲ ಆದ್ಯತೆ ಇತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಅದನ್ನೇ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.

ಅದೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೇ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಡೆಗೆ ವಿಶೇಷ ಆಕರ್ಷಣೆ. ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಬೀದಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸುತ್ತುವವರು ಸಮಾಜವನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ, ಯಾರಿಗೂ ಹೆದರದೇ ತಮ್ಮದೇ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಜೀವನದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ಷಣವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ಬಿಂದಾಸ್ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ. ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಮೇಲೆ ಸಾಗುತ್ತಾ ದೇಹವನ್ನು ಬಳ್ಳಿಯಂತೆ ಬಳಕಿಸುತ್ತಾ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಅಡೆ ತಡೆಗಳು ಹಾಗೂ ತಿರುವುಗಳನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಸಹಜವಾಗಿ ಸಾಗುವ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡಿಗರನ್ನು ನಾನು ಬೆರಗುಗಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡಿದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು. ಮುಂದೆ ವರ್ಷಗಳು ಉರುಳಿದಂತೆ ನಾನು ಗಮನಿಸಿದ ಸಂಗತಿಯೇನೆಂದರೆ ಮಹಿಳಾ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡಿಗರು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ.

ಸಮಾಜವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ  ಬೀದಿ ಸುತ್ತುವ ಮಹಿಳೆಯಂತೆ ನನ್ನನ್ನೇ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಕನಸು ಕಂಡಿದ್ದ ನನಗೆ ಆ ಕನಸನ್ನು ನನಸು ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಒದಗಿ ಬಂದಾಗ ಬಹಳ ಥ್ರಿಲ್ ಆಗಿದ್ದೆ. ಶಾಪಿಂಗ್ ಮಾಲ್ ವೊಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಒಂದನ್ನು ಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ತಂದೆ. ಬೆರಗಿನಿಂದ ಅದರ ಮೇಲೆ ನಿಂತೆ. ಕೆಲವು ಸೆಕೆಂಡುಗಳು ಅದರ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದ್ದಿರಬಹುದು, ದಢಾರನೇ ಬಿದ್ದೆ. ಆ ಬಿದ್ದ ನೋವಿನಲ್ಲೇ ನನಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಯಿತು. ನಾನು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕೆ ತರಬೇತಿ ಪಡೆಯಲು ಯಾವುದಾದರೂ ಕೋಚಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್ ಗೆ ಸೇರಬೇಕು. ಸರಿ ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಜಾಲಾಡಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಸುವ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅವರ ವೆಬ್ ಸೈಟ್ ನಲ್ಲಿ ಮುದ್ದಾದ ಮಕ್ಕಳು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೂರಾರು ಫೋಟೋ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಮಕ್ಕಳ ಫೋಟೋ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ impress ಆಗದಿರಲು ನಾನೇನು ಕಲ್ಲೇ? ದೂರವಾಣಿ ಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರದಿಂದಲೇ ಮಾತನಾಡಿದೆ. ಹತ್ತಾರು ಬಾರಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲಿಯಬೇಕಿರುವುದು ನಾನು, ನನ್ನ ಇಲ್ಲದಿರುವ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲ ಎಂದು ಒತ್ತಿ ಒತ್ತಿ ಹೇಳಿದೆ. ಪದೇ ಪದೇ ನನ್ನ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಅವರಿಗೆ ಇದ್ಯಾವುದೋ ವಿಚಿತ್ರ ಕೇಸು ಎಂದೆನಿಸಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಅಶ್ಚರ್ಯವೇನೂ ಇಲ್ಲ. ತಮಾಷೆ ಎಂದರೆ ಕೋಚಿಂಗ್ ಸೆಂಟರ್ ನವರು ಬಹಳ ಸಂತೋಷದಿಂದ ನನಗೆ ಸ್ಕೇಟಿಂಗ್ ಕಲಿಸಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು.

ದಿನಗಳು ಉರುಳತೊಡಗಿದವು. ಪ್ರತೀ ದಿನ ಸ್ಕೇಟಿಂಗ್ ಅಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ದೇಹದ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಭಾಗಕ್ಕೆ ತರಚುಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನಡೆದೇ ಇತ್ತು. ಒಂದು ತಿಂಗಳ  ನಂತರ ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಕಳಶವಿಟ್ಟಂತೆ ಒಂದು ದಿನ ಬಿದ್ದು ಮೊಣಕೈ ಮುರಿದುಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ಹೊಸ ಅಭ್ಯಾಸದಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಕನಿಕರದಿಂದ ಕಾಣುವ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತು. ಇದು ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಲುಪಿತೆಂದರೆ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರು ನನ್ನ ಗಾಯಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೊಬ್ಬ ಕೆಟ್ಟ ಗೆಳೆಯನಿರಬೇಕು ಅವನಿಂದ ದಿನವೂ ಹಲ್ಲೆಗೊಳಗಾಗಿ ಈ ರೀತಿ ಗಾಯಗಳಾಗಿವೆ ಎಂದು ಅನುಮಾನ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು. ನಾನು ನನ್ನ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಅಭ್ಯಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರೂ ಅವರು ನಂಬಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶ: ಇಪ್ಪತ್ತು ದಾಟಿದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಸ್ಕೇಟಿಂಗ್ ಕಲಿಯಲು ಹೋಗಿ ಪದೇ ಪದೇ ಕಾಂಕ್ರಿಟ್ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ತರ್ಕಕ್ಕೆ ನಿಲುಕದ್ದು ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಹಲವು ತರಬೇತಿ ತರಗತಿಗಳ ನಂತರ ನನಗೂ ಈ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಹವ್ಯಾಸ ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಇನ್ನು ಇದನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಬೇಕೆಂಬ ಆಲೋಚನೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹರಳುಗಟ್ಟಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು.

ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿರಬೇಕಾದರೆ ಯಾವ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಮಾಡಲು (ಓದುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು) ಅದಮ್ಯ ಉತ್ಸಾಹವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಬಗ್ಗೆ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಾ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಪ್ರಕಾರ ಎರಡೇ ದಿನದ ತರಬೇತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತಿ ಪಡೆದು ಎಲ್ಲಾ ಹುಡುಗರ ಎದುರು ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಬಳಸುತ್ತಾ, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಯಾರಪ್ಪಾ ಈ ಹುಡುಗಿ? ಎಂದು ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಡುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವ ಬೇರೆಯಾಗಿತ್ತು.

ನಾನು ನನ್ನ ತರಬೇತುದಾರರನ್ನು ಯಾವ ರೀತಿ ಸ್ಕೇಟಿಂಗ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲೆಯನ್ನು ಉತ್ತಮಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಅವರು ಮೂರೇ ಪದದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಿಸಿದರು. “ಕಠಿಣ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡು”. ಎಂತಹ ದಿವ್ಯವಾದ ಸಲಹೆ! ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಎದ್ದು, ಬಿದ್ದು ತರಚು ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನೋವು ತಿನ್ನುವ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ದಿನವೂ ಚಾಚೂ ತಪ್ಪದೇ ತಪಸ್ಸಿನಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು ಉಫ್! ಒಂದಷ್ಟು ಶಾರ್ಟ್ ಕಟ್ ನಂತಹ ಸಲಹೆ ಸೂಚನೆಗಳ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನಗೆ ಬಹಳ ನಿರಾಶೆಯಾಯಿತು. ಅವರ ಈ ಸಲಹೆಯಿಂದ ಬಹಳ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಯಿತು. ನಾನು ಅತ್ಯಂತ ವಿನಮ್ರ ಭಾವನೆಯಿಂದ “ಧನ್ಯವಾದ” ಎಂದೆ ಮತ್ತು ಈ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಸಹಜವಾಗೇ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮ ತರಬೇತುದಾರ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಅಭ್ಯಾಸವನ್ನು ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್ ನ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದರು. ಈ ತರದ ಉದ್ಯಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಅಭ್ಯಾಸ ನಡೆಸಲೆಂದೇ ಜಾಗವನ್ನು ಮೀಸಲಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಉದ್ಯಾನದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೃತಕ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ಆ ಅಡೆತಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹಾರಾಡುತ್ತಾ ನಮ್ಮ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕಲೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಬೇಕು. ಕೆಲವೊಂದು ಬಾರಿ ಉದ್ದನೆಯ ಮೋಟುಗೋಡೆಯಂತದೊಂದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ನೆಲದಿಂದ ಮೋಟು ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ, ಮೋಟು ಗೋಡೆಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಮೂಲೆಗೆ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಮೂಲಕ ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕಡೆಗೆ ಮೋಟು ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿಂದ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಹಾರಿ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕು. ಸ್ವಲ್ಪ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿದರೂ ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಒಂದು ಕಡೆ ನಾವೊಂದು ಕಡೆ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗಿ ಬಿದ್ದಿರುತ್ತೇವೆ. ಹತ್ತಾರು ಜನರು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿ ಯುವಕರೇ ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಮುಂದೆ  ಬೀಳುವುದು ಬಹಳ ಮುಜುಗರದ ಸಂಗತಿ. ನಾನು ಹಿಂಜರಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಉದ್ಯಾನವನಕ್ಕೆ ಹೋದೆ. ನನ್ನ ಸರದಿ ಬಂದಾಗ ಅದುವರೆಗೂ ಕಲಿತಿದ್ದ ಒಂದೆರಡು ಸ್ಕೇಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಹಾರಾಟದ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದೆ. ತಡೆಯೊಂದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ ಸಮತೋಲನ ತಪ್ಪಿತು. ದಢಾರನೇ ಬಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಬಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಮುಜುಗರ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಆತಂಕದಿಂದ ಗಂಟಲು ಒಣಗತೊಡಗಿತು.

 (ಮುಂದುವರೆಯುವುದು)