ಸುಖ, ಸಂತೋಷ, ಖುಷಿ ಇತ್ಯಾದಿ

- ಚಿದಂಬರ

ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಸುಖ, ಸಂತೋಷ, ಖುಷಿ, ಆನಂದ, ಅತ್ಯಾನಂದ, ನಿತ್ಯಾನಂದ, ಪರಮಾನಂದ, ಪರಮಸುಖ ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಅರ್ಥ ಬರುವಂತೆ ಗೋಚರಿಸಿದರೂ ಅವುಗಳ ಮೂಲಾರ್ಥ ವಿಭಿನ್ನ. ಕೆಲವು ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾದರೆ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಇಂದ್ರಿಯಾತೀತ ! ಕೆಲವು ಜಟೆ, ಕಾವಿ, ಭಂಗಿ, ಸುರೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದ ಆಮದಾಗಿರುವ ಅಮಲುಗಳಾದರೆ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಭಾವನೆ, ಎಮೋಷನ್ಸ್ ಗಳಿಗೆ ಸೀಮಿತ ! ಕೆಲವು ಧ್ಯಾನಿಗಳಿಗೆ, ಮೌನಿಗಳಿಗೆ, ಸಾಧು ಸಂತರ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಪ್ರಣಯ, ಕಾಮಗಳ ಚಕ್ರದಲ್ಲಡಗಿರುವಂಥವು. ಸನ್ಯಾಸಿ ಮೂಲ, ಸ್ತ್ರೀಮೂಲ, ನದಿಮೂಲ ಬಹಳ ಕೆದಕುವುದು ಹೇಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲವೋ, ಹಾಗೆಯೇ ಸುಖದ ವಿವಿಧ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ ಗೊಡವೆಗೆ ಹೋಗದೇ ಇರುವುದೇ ಒಂದು ರೀತಿ ‘ಸುಖ’ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ.


ಕಾಲೇಜಿನ ಕ್ಲಾಸು ರೂಮಿನಲ್ಲಿ, ಆಗ ತಾನೇ ಹರೆಯಕ್ಕೆ ಬಂದ ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿಯರ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಲೆಕ್ಚರರೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಸರ್ವಾಂಗಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಉಪಯೋಗಿಸಿ ಎಕ್ಸಟ್ರಾರ್ಡಿನರಿ ಇನ್‍ವಾಲ್‍ಮೆಂಟಿನಿಂದ, ಹಾವಭಾವಗಳೊಂದಿಗೆ, ಪ್ರಣಯಭರಿತ ಕಾಳಿದಾಸನ ಕಥೆಯನ್ನು ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಅದೇ ಕಥೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ ಕಲ್ಪಾನಾ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಅದರಲ್ಲೇ ತೊಯ್ದು ತೊಪ್ಪೆಯಾಗಿರುವ ಕೆಲವು ಪ್ರಣಯ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸುಖ, ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿ ಬೆಳೆದ ‘ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲೀ ಮೋರ್  ಎಕ್ಸ್ ಪೀರಿಯನ್ಸ್ ಡ್ ’ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಇದು ಭಲೇ ಬೋರೆನ್ನಿಸಬಹುದು ! ಕೆಲವು ಮಹಾಶಯರು ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪೆನ್ನಿನ ಕ್ಯಾಪನ್ನು ಹಾಕಿ ತಿರುವುತ್ತಾ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಸವಿ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸುಖಿಸಲೂಬಹುದು. ಹೀಗೆ ಸುಖವೆನ್ನುವುದನ್ನು ಒಂದೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದಿಡುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ!

ಕಂಪೆನಿಯ ಬಾಸಿನೊಂದಿಗೆ ಕಟ್ಟು ನಿಟ್ಟಿನ ಮೀಟಿಂಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಉದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬನಿಗೆ ಗ್ಯಾಸ್‍ಟ್ರಿಕ್ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದಾಗಿ ಅಪಾನವಾಯು (ನಮ್ಮ ಕಡೆ ಹೂಸು ಬಿಡುವುದು ಅಂತಾರೆ) ನಿಧಾನವಾಗಿ ಶಬ್ದ ಬಾರದ ಹಾಗೆ ಬಿಡುವುದರಲ್ಲೇ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸುಖ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ! ಸುಲಭ ಶೌಚಾಲಯ, ಹೆಸರಿಗಷ್ಟೇ ‘ಸುಲಭ’ ಸರಿಯಾದ ಚಿಲ್ಲರೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ದೇವರೇ ಗತಿ !! ಈಗಾಗಲೇ ಒಳ ಹೋಗಿ ಕ್ರಿಯೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವರಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸುಖ! ಇನ್ನು ‘ಸುಖದ’ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಲಾಗದ, ಏನೂ ಆಗಿಯೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಎಂದು ತೋರಿಸುವ ಸಂಕಷ್ಟ ! ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿನಿಂತ ಶೌಚಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸುವವನಿಗೆ  ತೂಕಡಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಪರಮಸುಖ !

ಮಳೆಗಾಲ, ಚಳಿಗಾಲ ಬಂತೆಂದರೆ, ಊರಲ್ಲಿ ರೋಗ ರುಜಿನಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದರೆ, ಡಾಕ್ಟರುಗಳಷ್ಟು ಸುಖಿಗಳ್ಯಾರು ಇಲ್ಲ ! ಎಲ್ಲರೂ ಆರೋಗ್ಯ, ನೆಮ್ಮದಿ ಕೆಟ್ಟು ಕಾಪಾಡಪ್ಪ ಅಂತ ದೇವರಿಗೆ ಊದಿನಕಡ್ಡಿ ಬೆಳಗಿದರೆ, ಡಾಕ್ಟ್ರು ಪೇಷೆಂಟುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ದೇವರಿಗೆ ಕಾಣಿಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರೂ ಅಚ್ಚರಿಯೇನಿಲ್ಲ !

ಸಿನಿಮಾ ಥೇಟರ್‍ನಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು, ಬ್ಲಾಕ್‍ನಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಜೋಡಿ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಸೀಟು ಗಿಟ್ಟಿಸಿ ಸುಖಿಗಳಾದರೆ, ಸಿನಿಮಾ ತೋರಿಸುವವನು (ರೀಲು ಬಿಡುವವನು) ಅಲ್ಲಿಯೇ ತೂಕಡಿಸುತ್ತಾ ಪರಮ ಸುಖಿಯಾಗಿರ್ತಾನೆ. ಹಾಗಾದರೆ ನೈಜ ಸುಖದ ಮೂಲವೆಲ್ಲಿದೆ?? ನಿಜವಾದ ಸುಖಿಗಳ್ಯಾರು? ಅವರಂತಾಗಲು ನಾವೇನು ಮಾಡಬೇಕು??! ಎಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಈಗ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ !!

ಮೂಲತ: ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸುಖಿಗಳೇ. ಆದರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಾವುಗಳು ಅಸುಖಿಗಳಾಗುತ್ತೇವೆ. ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳಲ್ಲೇ ನೋಡಿ, ನರಿ, ಕತ್ತೆ, ಕಾಗೆ, ಕೋಗಿಲೆಗಳು ಅವುಗಳ ರೂಪವನ್ನು ಸಿಂಹ, ನವಿಲು ಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿ ಕರುಬಿ ಅಸುಖಿಗಳಾಗಿರದೇ ಸದಾಕಾಲ ಸುಖದ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತವೆ!

ಯಾವುದನ್ನೂ ಅತಿಯಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳದೇ ಯಾವುದೂ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲವೆಂದುಕೊಂಡು ವಾಸ್ತವತೆಯ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ನೈಜತೆಯಿಂದ ಬದುಕುವದೇ ಸುಖಿಗಳ ಲಕ್ಷಣ. ಬಾಳೆಂಬುದು ದೇಹಕ್ಕಾದ ಕುರುವಿನಂತೆ, ಸಿಹಿಯಾದ ನೋವು, ಮಧುರವಾದ ಯಾತನೆ ಹದವರಿತು ತುರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಸುಖ, ತಾಳ್ಮೆಗೆಟ್ಟು ಕೆರೆದುಕೊಂಡರೆ ದು:ಖ. ಎಂಥ ಸರಳ ಸೂತ್ರ ಅಲ್ಲವೇ?!