ದೊಡ್ದವರೆಲ್ಲಾ ಜಾಣರಲ್ಲ

- "ಶ್ರೀ"ಖಾರ

ನನಗಾಗ ಸುಮಾರು ಎಂಟು ವರ್ಷ . ಬೇಸಗೆ ರಜೆ ಬಂದರೆ ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋದು ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಆಡಿ ಕುಣಿಯೋದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದು ದಿನ ಮನೆಗೆ ಮೀನು ಮಾರೋದಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಬಂದಿದ್ದ. ನನ್ನ ತಾತ ಅವನ ಹತ್ತಿರ ವ್ಯಾಪಾರ ಶುರು ಮಾಡಿದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಏನಾಯ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ವ್ಯವಹಾರ ಕುದುರದೆ ಹೊರಟು ಹೋದ. ಆಗ ಅಲ್ಲೇ ಗೋಲಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದು ನಮ್ಮ ತಾತ ಹೇಳಿದ್ರು ಅಲ್ಲಿ "ಒಬ್ಬ ಬೆಸ್ತ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ ನೋಡು ಕೂಗು". ನಾನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕುರಿತು  "ಏ ಬೆಸ್ತ, ನಮ್ಮ ತಾತ ಕೂಗ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ ನೋಡು" ಎಂದು ಕೂಗಿದ. ಹಾಗಂದಿದ್ದೇ ತಡ ಅ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಜೋರಾಗಿ ನನಗೆ ಹೊಡಿಯುವ ರೀತಿ ಓಡಿ ಬಂದ. ನಾನು ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಮನೆ ಸೇರಿದೆ. 

ಸಂಜೆ ಎಲ್ಲರೂ ಕೂತು ಮಾತನಾಡುವಾಗ ನಾನು ಕೇಳಿದೆ. ಯಾಕೆ ಹಾಗೇ ಅ ವ್ಯಕ್ತಿ ನನ್ನನ್ನು ಹೊಡಿಯಲು ಬಂದ ಅಂತ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರ ಉತ್ತರ ಅವನನ್ನ ಹಾಗೇ ಜಾತಿ ಇಂದ ಕರಿಬಾರ್ದು ಅಂತ. ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಗಿದ್ರೆ ನೀವು ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ಕರೆಯಲು ಹೇಳಿದ್ರಿ? ಅವರ ಬಳಿ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ತಾತ ಏನೂ ತಿಳಿಯದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಲ್ಲ. ಅವರು ಊರಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮನುಷ್ಯರು. ಆದ್ರೆ ಅವರಿಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳಬೇಕು ಎಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ನಾವು ಎಷ್ಟೊಂದು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರಿಂದ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ದೊಡ್ಡವರಾದಂತೆ ಯಾವುದು ಸರಿ ಯಾವುದು ತಪ್ಪು ಅನ್ನೋದನ್ನ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ.

ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಅಥವಾ ತಾಯಿನೋ ನಮ್ಮನ್ನ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಾಗ, ನಿರ್ವಾಹಕ ಕೇಳಿದಾಗ, ಟಿಕೆಟ್ ಕೊಳ್ಳೋದನ್ನ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿರುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರುವುದು ಹಣ ಉಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದರೆ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾವು ಬೆಳೆದು ಬುದ್ದಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆ ರೀತಿ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳೋದು ತಪ್ಪು ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಮುಂದೆ ಮಾಡಬಾರದು.

ಕೆಲವೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪ -ಅಮ್ಮ ಕಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವೊಂದನ್ನು ಸಮಾಜ ಕಲಿಸುತ್ತೆ. ಸ್ನೇಹಿತರಿಂದ ಕೂಡ ಕೆಲವೊಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಗಳನ್ನ ಕಲಿತಿರುತ್ತೇವೆ. ತಾಳ್ಮೆ, ಸಹನೆಯಂತಹ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಕಲಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಟ್ಟದನ್ನು ಕಲಿಯೋ ಅವಕಾಶಗಳು ನಮಗೆ ದೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಕಲಿತರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಒಂದು ದಿನ ಅದು ತಪ್ಪು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಅವುಗಳನ್ನು ಕೈಬಿಡಬೇಕು. ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಕಲಿತು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಶುದ್ಧವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ.